Niedosłuch starczy

Głuchota starcza jest konsekwencją naturalnego procesu starzenia się części nerwowej, odbiorczej, narządu słuchu. Pierwsze symptomy tego typu osłabienia słuchu można zdiagnozować już między 20. Typowym objawem zaawansowanej głuchoty starczej jest trudność w rozumieniu mowy.

Leczenie ogólne opiera się na podawaniu preparatów hamujących proces starzenia. Całkowity brak zdolności odbierania bodźców akustycznych nazywa się głuchotą. Problem niedosłuchu (głuchoty starczej) dotyczy ponad proc.

Postępuje bardzo wolno, dlatego początkowe ubytki słuchu są niezauważalne. Jedynym sposobem leczenia są aparaty słuchowe, które poprawiają jakość życia seniora, wzmacniając dźwięk i niwelując uciążliwy szum uszny. Jeden z typów niedosłuchu. Niedosłuch starczy (łac. presbyacusis) – proces powolnej utraty słuchu. Najnowsze technologie pozwalają w tych czasach seniorom w różnym wieku w pełni cieszyć się otaczającym ich światem.

Przyczyny głuchoty starczej. Starzenie się jest procesem stale postępującym i nieodwracalnym. Dotyka on całego organizmu, nie pomijając komórek słuchowych.

Jak ważne w odbiorze rzeczywistości są dźwięki? Wiedzą o tym szczególnie ci, którzy utracili słuch, bądź niedosłyszą. Bariery stawiane przez problemy ze słuchem, są krępujące zarówno dla niedosłyszącego, jak i dla otoczenia. Warto jednak pamiętać, że niedosłuch jest związany z procesami starzenia.

Niedosłuchu starczego, tak jak i całego procesu starzenia się, nie da się niestety wyleczyć. Nie należy jednak ani popadać w panikę, ani ignorować jego objawów. Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów aparatów słuchowych, które odpowiednio dobrane znacznie poprawiają komfort życia i funkcjonowanie społeczne. W związku ze zmianami demograficznymi i stopniowym starzeniem się społeczeństwa, głuchota starcza staje się problemem dotykającym coraz większe rzesze pacjentów. Postępujący z wiekiem niedosłuch niesie za sobą szereg konsekwencji.

Pojęciem niedosłuchu mieszanego określamy występowanie zarówno niedosłuchu przewodzeniowego, jak i odbiorczego w jednym narządzie słuchu. Większość problemów z słuchem związanych z wiekiem w tym także głuchota starcza leży w zaburzeniach o charakterze odbiorczym, czyli w patologiach ślimaka i nerwu słuchowego. Zaburzeniu słuchu towarzyszą niekiedy szumy uszne, uczucie zatkanego ucha, ból, zawroty głowy.

Konieczne jest określenie rodzaju niedosłuchu (odbiorczy, przewodzeniowy, mieszany), a także jego stopnia. Dla pacjenta ze starczą głuchotą dużym problemem jest śledzenie rozmowy prowadzonej w dużym hałasie, w większym gronie osób. Poza tym niedosłuchowi, związanemu z wiekiem, często towarzyszą zawroty głowy i szumy uszne.

Z czasem zaburzenia słuchu na tyle się pogłębiają, że mogą doprowadzić do całkowitej głuchoty, a w konsekwencji do izolacji społecznej, niskiej samooceny. Jeżeli niedosłuch postępuje z czasem i jest obustronny - mamy do czynienia ze starczym upośledzeniem słuchu. Są to niestety zmiany nieodwracalne i postępujące.

Spowodowane są zmianami zwyrodnieniowymi głównie narządu Cortiego i nerwu słuchowego. Przy znacznym niedosłuchu zalecane jest używanie aparatów słuchowych. U osób w podeszłym wieku występuje niedosłuch starczy , który jest wywołany zmianami degeneracyjnymi. Są one wynikiem nieuchronnego starzenia się organizmu. Do czynników ryzyka zaliczamy także przyjmowanie leków o toksycznym działaniu na organ słuchowy (niektóre antybiotyki), cukrzycę, miażdżycę, nadciśnienie.

Dotyczy całego, bez wyjątku, organizmu. Nie omija również narządu słuchu znajdującego się w uchu wewnętrznym, z czego wynika niedosłuch określany mianem presbyacusis (głuchota starcza). Starcza głuchota rzadko bywa całkowita i właściwie lepszym jej określeniem byłby starczy niedosłuch. To prawdziwy problem społeczny i medyczny. Problemy ze słuchem powodują izolację społeczną chorego i mogą prowadzić do depresji.

Leczenie Proces rozwoju niedosłuchu można opóźniać już w młodości. Wystarczy chronić narząd słuchu przed zbyt głośnymi dźwiękami.