Phalena – badany unosi rękę przed siebie zgiętą w łokciu, po czym zgina nadgarstek, kierując palce ku dłoniowej stronie nadgarstka. Jednak cała dłoń i nadgarstek powinny być w miarę rozluźnione. Dodatni wynik oznacza pojawienie się drętwienia, bólu bądź innego niepożądanego odczucia wzdłuż. Powyższe testy są metodami uzupełniającymi i same w sobie nie są w 1 skuteczną metodą wykrycia zespołu cieśni nadgarstka. Badania naukowe wskazują, że test Tinela wykrywa cieśń nadgarstka jedynie w przypadków, a test Phalena w przypadków.
Jest to test dwustronny, pozwala porównać, czy mrowienie i drętwienie palców obejmuje obydwie dłonie. Można wykonać także odwrócony test Phalena. Drugą rzeczą jest test Phalena diagnozujący ciasnotę nadgarstka.
Ostatnią rzeczą jest objaw Tinela polegający na opukiwaniu dłoni na przebiegu nerwu. Warsto znać i sprawdzać w razie podejżenia uszkodzenia lub ucisku. Wskazuje na uszkodzenie nerwu pośrodkowego. Wykonanie: Badany jest tzw. W tym czasie pacjent utrzymuje ręce w zgięciu dłoniowym przez ok.
Wzajemny ucisk obu grzbietów rąk nasila ucisk w kanale nadgarstka. Objaw Phalena, próba Phalena (ang. Phalen’s manoeuvre) – objaw chorobowy opisany przez amerykańskiego ortopedę George’a Phalena, występujący w zespole cieśni nadgarstka. Przeprowadza się go, zginając nadgarstek na okres sekund – objaw jest dodatni, gdy po czasie tym wystąpi uczucie mrowienia, promieniujące w kierunku ramienia.
Objaw Tinela-Hoffmana (ang. Tinel-Hoffman sign) – objaw neurologiczny, wywołuje się go opukując pień badanego nerwu obwodowego. Nerw pozbawiony osłonki mielinowej przy opukiwaniu daje reakcję drętwienia. Przesuwanie się tej reakcji na obwód obserwowane przy kolejnych badaniach pacjenta świadczy o postępie mielinizacji nerwu, a więc o jego regeneracji. Ocena ruchomości kręgosłupa.
Badają-cy chwyta kość śródręcza swoim kciukiem oraz palcem wskazującym i naciska na nią, aby ustalić położenie stawu, a następnie obciąża go osiowo i wprawia w ruch okrężny. Badany w pozycji leżenia tyłem, kończyna dolna strony nietestowanej leży wyprostowana, kończyna dolna strony testowanej zgięta w stawie kolanowym i biodrowym. Badany opiera łokcie na stole i swobodnie zwiesza ręce na okres sek. Długa praca przy komputerze może być przyczyną ostrego bólu w nadgarstku. Test Patricka – wykonanie.
Nie czekaj, aż choroba się rozwinie, ćwicz. Chory proszony jest maksymalnie wyprostować grzbietowo obie ręce w nadgarstkach i to ustawienie utrzymać przez minutę. Na ogół wystarczają wywiad i testy kliniczne.
Polegają one na sprawdzeniu sprawności manualnej i czucia w palcach. Chory nie zdoła wykonać pewnych czynności, pojawią się dolegliwości przy określonej pozycji ręki, np. Będzie też mieć zaburzenia czucia w palcach.
Badany zgina dłoniowo obie dłonie, stykając grzbiety obu dłoni. Utrzymuje tę pozycję przez około minut. W zespole cieśni nadgarstka w czasie tego testu dochodzi do nasilenia dolegliwości. Badany grzbietowo obie dłonie, poza tym jak w teście Phalena. Przedramiona ustawić w linii prostej, z łokciami na zewnątrz.
Nadgarstki w zgięciu grzbietowym pod kątem 90°. Odwrócony test Phalena dłonie należy połączyć stroną wewnętrzną (jak do modlitwy). Innym testem mogącym świadczyć o istnieniu zespołu cieśni nadgarstka jest objaw Phalena.
Jeżeli po upływie sek. Lekarz prosi wówczas pacjenta o zgięcie nadgarstka na krótki czas (około sekund). Jeśli w tym okresie chory zacznie odczuwać mrowienie lub pieczenie promieniujące w stronę ramienia – test jest dodatni. W badaniu podmiotowym szczególnie przydatne są: objaw Tinela, test Phalena , odwrócony test Phalena i test Durkana. Większość testów i objawów stosowanych w przypadku zespołu cieśni kanału nadgarstka opisano w Tab.
U około chorych stwierdza się dodatni test Tinela - parestezje (mrowienie, drętwienie) przy delikatnym opukiwaniu nadgarstka po stronie słoniowej oraz dodatni test Phalena – nasilenie parestezji przy swobodnym zgięciu nadgarstka. Zespół cieśni nadgarstka diagnozuje się przede wszystkim w oparciu o wywiad lekarski i badanie fizykalne. Są to: test Tinela – stymulowanie nerwu pośrodkowego wywołujące parestezje, próba Phalena – jednominutowe zgięcie dłoniowe w nadgarstku, oraz test opaski uciskowej – jednominutowy uścisk ramienia opaską ciśnieniomierza. Leczenie dzieli się na nieoperacyjne i operacyjne.
Bardzo dobre efekty zarówno w stanach początkowych, jak i zaawansowanych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.